Przedwczesny triumf PiS w sprawie posłanki Sawickiej: aspekt prawny i moralny

Niewykluczone, że PiS przedwcześnie triumfuje w związku z wyrokiem skazującym na więzienie b. posłankę PO Beatę Sawicką za korupcję i domaga się przeprosin dla Mariusza Kamińskiego, ówczesnego szefa CBA, obecnie posła PiS i wiceprzewodniczącego tej partii, oraz osławionego agenta Tomka, obecnie posła PiS.

Jest to dopiero pierwszy etap, wyrok I instancji. Z pewnością będzie apelacja, zostanie odbyta droga prawna w Polsce, a potem być może skarga do ETPCz w Strasburgu.

Trudno mi coś przesądzić w tej sprawie, gdyż niestety nie podaje się opinii publicznej pełnej informacji, w tym informacji kluczowej, co było podłożem prowokacji wobec posłanki. Czy były wiarygodne podstawy, aby ją podejrzewać o dokonywanie wcześniej korupcji, ale nie było na to dowodów, czy też nic podobnego nie było, ale tylko została wytypowana przez CBA do sprawdzenia, czy da się ją namówić na korupcję.

Pisałam już kiedyś o tej kwestii, ale jeszcze to przypomnę. Przed laty czytałam omówienia niektórych wyroków strasburskich, niestety nie zapisałam sobie danych wyroku, o który mi chodzi, gdyż przez myśl mi nie przeszło, że analogiczna sytuacja mogłaby się zdarzyć w Polsce, niemniej pamiętam jego treść.

Zdarzyło się to w Portugalii (lub Hiszpanii), policjanci zrobili wobec młodego człowieka prowokację, podając się za chętnych do kupienia narkotyków. Młody człowiek im te narkotyki dostarczył i został aresztowany jako diler. Skazany przez sądy swojego państwa, odwołał się do Strasburga, i tam uznano nieprawidłowość postępowania policji. Otóż w wyroku stwierdzono, że nie było przesłanek dla policji do uznania, że młody człowiek handluje narkotykami, innymi słowy, policja najpierw sama wywołała przestępstwo, po czym je wykryła. Wyraźnie stwierdzono, że ów młody człowiek mógłby nigdy nie pomyśleć o postaraniu się o narkotyki, gdyby do tego nie został zachęcony przez władzę!

Jest więc na tle tego wyroku niezmiernie istotne, jak wyglądała sprawa prowokacji posłanki Sawickiej. Aby uznać prawidłowość działań CBA, ta służba powinna wykazać, że wiedziała o przestępczych działaniach posłanki i prowokacja została podjęta w celu uzyskania dowodów.

Ten sam agent Tomek zorganizował również dwie inne prowokacje, wprawdzie mające na celu co innego, ale polegające na zachęceniu do popełnienia przestępstwa podatkowego. W jednym wypadku były to działania w stosunku do Weroniki Marczuk, która została uwolniona od podejrzenia przestępstwa, w drugim do przedsiębiorcy, właściciela domu w Kazimierzu.

Ta druga sprawa z opisu w mediach wygląda następująco: CBA umyśliło sobie, że z tej racji, iż przedsiębiorca jest zaprzyjaźniony z Jolantą i Aleksandrem Kwaśniewskimi, to zapewne dom, który kupił w Kazimierzu, jest faktycznie własnością państwa Kwaśniewskich. No, i powstał niezwykły pomysł na udowodnienie tej fantazji. Agent Tomek zaprzyjaźnił się, wzbudzając zaufanie, z ludźmi doglądającymi na co dzień tego domu. Zapewniał ich, że dom mu się strasznie podoba i koniecznie chce go kupić. Tak długo ich przekonywał, aż ci zachęcili właściciela domu do sprzedaży. Pomysł był taki, że połowa kwoty zostanie zapłacona oficjalnie i od niej zostanie doprowadzony należny podatek, połowa zaś zostanie przekazana nieoficjalnie. Innymi słowy, agent Tomek użył swojego wdzięku i daru przekonywania do skłonienia owego przedsiębiorcy do przestępstwa podatkowego, o którym ten by nigdy nie pomyślał. Ba, gdyby nie agent Tomek to przecież by nie doszło do żadnej sprzedaży domu. Połowa kwoty została przekazana w restauracji przez agenta Tomka przedsiębiorcy w specjalnej teczce, może z GPS, może z jeszcze jakimś innym urządzeniem. Liczono, że przedsiębiorca pojedzie z tymi pieniędzmi do państwa Kwaśniewskich, co będzie dowodem, że dom faktycznie był ich. Przedsiębiorca nie chciał jednak przyjąć teczki, przepakował pieniądze do swojego bagażu.

Głupota CBA tu była totalna, gdyż nawet gdyby przedsiębiorca zawiózł te pieniądze do państwa Kwaśniewskich, to można by znaleźć dobre kilkanaście powodów, niezwiązanych z tym, że dom był ich, jak choćby najprostszy, czyli chęć przechowania u nich pieniędzy wobec zaufania do ich sejfu. Nie widziałam ostatnio informacji, jak dalej sprawa się toczy, CBA stwierdziła tylko, że przedsiębiorca dał się namówić do przestępstwa podatkowego i tu również nie wróżę powodzenia przed sądem, gdyż przedsiębiorca udowodni, że nigdy by nie powziął zamiaru oszukania fiskusa, a nawet sprzedaży swojego domu, gdyby nie został do tego nakłoniony przez władze państwa.

Opisałam tu problem prawny, znam przynajmniej ten jeden wyrok w Strasburgu, gdy uznano za niedopuszczalne testowanie przez służby państwa skłonności obywateli do zejścia na złą drogę, stwarzania im pokus.

Istnieje jednak moralny aspekt tej kwestii. Nie ma się co łudzić, mało kto z ludzi jest świętym, niepodlegającym żadnym pokusom. Wiedząc o tym, człowiek, który jest w gruncie rzeczy uczciwy, unika środowisk i sytuacji, które wystawiają go na pokusy, i jest prawdopodobne, że nigdy nie wejdzie na ścieżkę przestępstwa.

Tymczasem wbrew woli i postępowaniu takiego człowieka pojawiły się metody IV RP testowania ludzkiej podatności na pokusy. Kiedyś w baśniach takie działania przypisywano diabłom, tu, w IV RP, w majestacie prawa takie metody zastosowały służby państwa.
Na moim blogu na Onecie (maria-dora.blog.onet.pl) są recenzje książek o wampirach emocjonalnych, o trudnych osobowościach czy wręcz psychopatach, pisałam też trochę o taktykach NLP, demagogii, socjotechnice. Przecież zwykły człowiek, uczciwy, ale grzeszny, nie jest w stanie wygrać z diabelskimi sztuczkami. Ze wspomnianych książek można się przekonać, jak zwykli ludzie podejmują niekorzystne dla siebie działania pod wpływem hipnotyzowania przez wampira emocjonalnego.

Szczególnie drastyczny przypadek podał w książce "Psychopaci są wśród nas" Robert D. Hare, kanadyjski psychiatra, który opracował metodę diagnozowania psychopatów. Otóż zdarzyło się, że pani psycholog, której powierzono opiekę nad psychopatą, oczarowana przez niego, uciekła z nim, wkrótce pozbawiona pieniędzy została porzucona, a jej życie osobiste i zawodowe legło w gruzach. To pokazuje, że nawet osoba kompetentna, która powinna dostrzec manipulację, staje się bezradna wobec odpowiednich metod. Co więc ma powiedzieć przeciętny człowiek?

Co mnie w tym wszystkim niepokoi: brak rzetelnych informacji, jak miała się sprawa prowokacji agenta Tomka wobec posłanki Sawickiej i jego innych prowokacji. Martwi mnie, że rząd PO kompletnie lekceważy te sprawę, martwi mnie, że obecnie niezależny prokurator generalny Andrzej Seremet nie pochylił się nad praktykami IV RP.

Mamy przecież prawo wiedzieć, czy polskie państwo stosowało wobec obywateli metody z piekła rodem, znane ze starych baśni i z horrorów. Oczywiście metody we współczesnej szacie, ale co istoty takie same. To jest przecież kwestia nie tylko praworządności, ale i podstaw moralnych naszego państwa i wymiaru sprawiedliwości.